Beschrijving
‘Ze zouden je hier ter plaatse om zeep brengen als ze je te pakken kregen. Maar als je in het openbaar als de Ouwe optreedt, dan ben je veilig.’
Hij keek me onderzoekend aan. ‘Nou ?’
Ik schudde van nee. ‘Ik kan je niet volgen.’
‘Nee, maar dat komt wel. Voordat we er zijn weet je er alles van.’
Ik vond het toch allemaal niet zo geweldig. Tot dusver had Dak me geen regelrechte leugens staan te vertellen, voor zover ik wist – maar door niet alles te vertellen kon hij heel effectief liegen, had ik tot mijn schande ondervonden. Ik zei: ‘Moet je horen, ik heb geen reden om jou te vertrouwen, of om de jongedame hier te vertrouwen – indien u mij toestaat dat te zeggen, juffrouw. Maar de heer Bonforte, van wie ik geen bewonderaar ben, heeft de reputatie dat hij pijnlijk, zelfs beledigend eerlijk is. Wanneer krijg ik die te spreken ? Zodra we op Mars zijn ?’
Het lelijke, opgewekte gezicht van Dak werd eensklaps door droefenis overschaduwd. ‘Ik ben bang van niet. Heeft Penny je het niet verteld ? ‘
‘Me wat verteld ?’
‘Kameraad, daarom hebben we een invaller nodig voor de Ouwe. Ze hebben hem ontvoerd !’
