Beschrijving
Wanneer de geleerden in de eenentwintigste eeuw ontdekken dat de zon op weg is een nova te worden en het lot van de aarde bezegeld is, lijkt de ondergang van de mensheid definitief. Maar terwijl de aardse cultuur in haar laatste fase is en de wereldbevolking elke generatie afneemt in aantal, begint de uittocht naar de sterren.
Een van de eerste schepen komt terecht op de waterplaneet Thalassa, en daar ontstaat een kolonie die in vredige democratie tot bloei komt. Een vulkaanuitbarsting berooft de nederzetting van haar contact met de moederplaneet en de geschiedenis van Thalassa lijkt ingeslapen, tot er na eeuwen aan de hemel een schip verschijnt. De Magelan is het laatste sterrenschip; de bemanning heeft uit de verte de verbranding van de aarde, in 3620, kunnen aanschouwen. Zij zijn onderweg naar de planeet Sagan 2, maar voor bepaalde voorzieningen moeten ze twee jaar op Thalassa verblijven. Er is een goede verstandhouding tussen de kolonie en de scheepsbemanning; onvermijdelijk komt bij sommige schepelingen het verlangen zich blijvend in de vreedzame Lassaanse samenleving te vestigen…
Dit gegeven is het uitgangspunt voor een van Clarke’s boeiendste romans. Beter dan ooit heeft de meester kans gezien zijn personages neer te zetten.
En hij zou zichzelf niet zijn als hij de lezer niet doorlopend verraste met soms heel simpele, maar toch uiterst wonderlijke technische details. Zo draagt de Magellan tegen het ruimtestof een schild.. van ijs.
De rustige, evenwichtige verteltrant en de weldoordachte rijpheid van deze geschiedenis maken De verre Aarde
meer nog dan zijn sensationele 2001, tot een boek dat bij de eerste druk al klassiek genoemd zal worden.
